Al een tijdje speelde ik met het idee om een oud horloge te laten repareren, dus trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan. Gewapend met een klein doosje met daarin mijn familiehorloge, stapte ik op de fiets onderweg naar een lokale horlogemaker. Dit horloge had de tand des tijds doorstaan, ooit gedragen door mijn grootmoeder, en ik besloot dat het de moeite waard was om hem te laten repareren. Een besluit waar ik geen spijt van kreeg… 

Een eigenzinnige secondewijzer

Een paar maanden geleden begon het horloge eigenaardig te doen. De secondewijzer had trok zijn eigen plan en bewoog zich onregelmatig voort. Geïrriteerd door de onvoorspelbaarheid, besloot ik tot een bezoek aan de horlogemaker.

De horlogemaker, een kerel met duidelijk veel ervaring, begroette me met een glimlach. Hij nam het horloge uit het doosje en bekeek het nauwkeurig. De beste man inspecteerde het uurwerk met een geconcentreerde blik. Ik kon aan zijn houding zien dat hij wist dat dit geen gewoon reparatieklusje was. Niet gek, voor een horloge van deze leeftijd.

Terwijl ik wachtte, dwaalden mijn gedachten af naar de geschiedenis van het horloge. Het had veel familie evenementen meegemaakt, van verjaardagen tot begrafenissen. Maar dat niet alleen, het horloge is ook gedragen tijdens alle ‘gewone’ zaken van het leven. Mijn oma deed het zelfs niet af tijdens het afwassen of schoonmaken. Nu was het aan de horlogemaker om het weer aan de praat te krijgen.

Goed nieuws van de horlogemaker

Na een tijdje keek de horlogemaker op en knikte. “Een lastige klus, maar het is gefixt,” zei hij simpel. Ik voelde een mix van opluchting en tevredenheid. Niet veel later zat het horloge weer strak om mijn pols. Yes!

Terwijl ik keek naar mijn pols realiseerde ik mij dat het meer was dan een simpel reparatieverhaal. Het was een herinnering aan het belang van het behouden van stukjes geschiedenis. Mijn horloge vertegenwoordigt mijn familie, en het feit dat het weer loopt, herinnert me eraan dat sommige dingen een tweede leven verdienen.

De reparatie van mijn horloge heeft me dan ook geïnsereerd om méér te (laten) repareren. Ik heb ook nog een oud kastje en een damesfiets staan die wat liefde kunnen gebruiken. Dit lijken me mooie projecten om de komende tijd op te focussen, zodat ook hun verhalen kunnen voortleven. Misschien heb je zelf ook nog wel een familiestuk op zolder liggen dat een tweede leven verdient. Aarzel niet! Het is het meer dan waard.